ఊళ్ళో లెక్కకు పది వీధుల్లేవు
పది పదుల్లేరు జనం పందిరి కింద
ఆయనో గొప్ప సంగీత విద్వాంసుడనీ
ఆయన పాడితే రాళ్లు కరుగుతాయనీ
తెలిసిన వాళ్ళక్కడ
ఒకరు ఇద్దరు

అట్లాంటి చోట
ఆ చల్లటి సాయంత్రం పూట
చుట్టూతావున్న ఎత్తాటికొండలు పచ్చటి అడవులు మధ్య
ఆకాశంలో నక్షత్రాలు మిలమిల మెరుస్తుండగా
బారులు తీరి గంధర్వులంతా వచ్చి కూర్చొని వుండగా
అరమోడ్పు కన్నులతో
గళమెత్తి గంటన్నర సేపు
గానం చేశాడు ఆ గంధర్వ చక్రవర్తి

అంత సేపూ
పరవశించి పోయింది సర్వప్రకృతి
ఉబ్బితబ్బిబ్బయ్యాడు రసానందంలో పడి శ్రీబొజ్జగణపతి
బోథ్ చేసుకొన్న పుణ్యం అది