రైలు కూత రావణాసురిడి కేకలా వినిపించింది. ‘పడమట బండి వచ్చేస్తుంది’అనుకున్నాడు రామ్మూర్తి వాకిట్లో ఉన్న నులకమంచం మీద అటునుంచి ఇటుకు ఒకసారి పొర్లి. నులక వత్తుకుంటోంది. వంటిన చొక్కా గూడా లేక పోవటంతో తల క్రింద ఉండగా చుట్టి పెట్టుకున్న తువ్వాలను- లేచి విడదీసి మంచం మీద పరచి తల క్రింద చేయి పెట్టుకొని మళ్ళీ పడుకున్నాడు.
‘ఈ సంవత్సరం నాలుగు దుప్పట్లు కొన్నాడు- తన వరకూ వచ్చేటప్పటికి ఒక్కటి వుండి చావదు!’ విసుగ్గా మూలిగాడు.
-వసంత రావాలి!
ఈ సంబంధమైనా కుదురుతోందో లేదో?
‘దానికి ఇరవై అయిదేళ్ళు వచ్చినయి... ఓ ఇంటిదాన్ని చేస్తే రెండు మూడేళ్ల వరకూ తనకే దిగులూ లేదు.... వచ్చే నాలుగు జీతం రాళ్ళతో కృష్ణా రామా అనుకుంటూ కాలం గడిపేయవచ్చు... చిన్నదాని పెళ్ళికి ఆ రిటయిర్‌మెంటు బెనిఫిట్స్ ఏవో రానే వస్తయి!’.